چيزی که موجب شگفتی هر بيگانه ای که از ايران ديدن می کند می شود همانا نزديکی و پهلوی هم بودن اشيای بسيار کهن و کالاهای نو و وارداتی است.
در مورد قفل و کليد هم همين طور است. قفل کردن خزانه ها و انبارهای گندم و پرستشگاهها در هزاره دوم ق.م. در مصر و بين النهرين متداول بوده است. قفلی که قفل ساز ايرانی می سازد نشانه نبوغ فنی او در جهات مختلف است. پاره اي از اين قفل ها همانند قفل های مصری و يونانی است، برخی ديگر همانند قفل های رومی ها است برخی به قفلهای چينی و هندی می ماند و تعدادی هم مانند قفلهايی است که در اروپا از قرون وسطی تا انقلاب صنعتی به کار برده می شد.
قفلهای ايران را از ديدگاه فنی می توان به رده های زير بخش کرد.
الف) قفلهای ثابت در (کليدون خانه)
کلون دان
کلون
قفل فنر پخش شو
ب) قفل آهن
قفل فنر (با کليد پيچی)
قفل فنری (با کليد فشاری)
قفل لوله (با کليد پيچی)
قفل رمز (حرفی بی کليد)