نایب اسدالله نی زن:

نایب اسدالله اصفهانی در هنرنی زدن از عجایب روزگار بود. چون دم در نی می دمید، هرسنگدلی را ازخود بی خود می ساخت. قاطبه استادان زمان در برابر اوسر تسلیم می سودند و باستادیش از بن دندان اعتراف میکردند. مرحوم نایب اسدالله مشرب و مسلکی درویشی داشت. غالب کلاه پوستی بلند و احیاناً شب کلاه درویشی بر سر می گذاشت و برسم قدیم قبای راستا در بر می کرد. در مجالسی که به عنوان مطرب دعوتش می کردند به هیچ وجه نمی رفت، اگرچه به نان شب محتاج بود و مبلغی گزاف بدو تقدیم میکردند، اما برای معالجه مرضی هر کجا بود، مخصوصاً فقرا و مستمندان مجّاناً نی می زد و نی زدن او بالای سر مریض ، مخصوصاً کسانی که بمطبقه و محرقه مبتلا بودند و ایّام بحرانشان طی می شد ، اعجاز مسیحایی می کرد و مرده را زنده می ساخت.

                                                  برگرفته ازکتاب  تاریخ اصفهان ، مجله هنر و هنرمندان، استاد جلال الدّین همایی