ابوعلي سينا

ابوعلی سینا

 

 

ابوعلی حسین بن عبدالله بن سینا (در حدود 370 بخارا - 428ﻫ.ق همدان) حکیم، فیلسوف، طبیب و دانشمند بزرگ ایرانی از جمله بزرگاني است که بعدها موثرترین چهره در علم و فلسفه جهان اسلامی شد و القابی مانند شیخ الرئیس، حجه الحق و شرف الملک را دارا شد.

وی از آغاز کودکی استعداد و شایستگی عجیبی در فرا گرفتن علوم مختلف داشت. به‌صورتی‌که درهجده سالگی دیگر احتیاج به خواندن و فراگیری هیچ علمی نداشت؛ چرا که همه علوم را فرا گرفته بود و از اين زمان به بعد تنها به افزايش فهم خود از دانش هاي زمان پرداخت. در اواخر عمر یکبار به شاگرد مورد توجه خویش، جوزانی گفت که در تمام مدت عمر، چیزی بیش از آنچه که در هجده سالگی می دانسته، نیاموخته است. مهارت ابن سینا در پزشکی و معالجه حاکم آن وقت، موجب شد تا مورد محبت وي واقع شده و در دربار موقعیت بسیار خوبی پیدا کند. اما به سبب آشفتگی اوضاع سیاسی در ماوراء النهر، ناچار به ترك بخارا به مقصد جرجانیه و سپس گرگان شد. در سال 403 هجری قمری ابن سينا در طي سفرش كه پس از پشت سر گذاشتن سختی‌هاي بسيار همراه بود با عارف و شاعر مشهور «ابو سعید ابوالخیر» ملاقات کرد. وی آرزو داشت که «قابوس بن وشمگیر»، حامی نامدار علم و ادب، را در جرجان ببیند؛ ولی هنگامی که به جرجان رسید، او از دنیا رفته بود. پس از این حادثه چند سالی در دهکده ای عزلت گزید. و سپس در فاصله سال 405 و 406 هجری قمری به ری رفت. در این مدت ابن سینا در دربار فخرالدوله در ری ماند و سپس از آنجا برای دیدار یکی دیگر از فرمانروایان این خاندان، شمس الدوله عازم همدان شد. در همدان ابن‌سینا توانست شمس الدوله بیمار را معالجه کند و به دليل اين حسن خدمت چنان عزتي يافت كه منصب وزارت به وي محول گرديد. پس از مرگ شمس الدوله چون از ادامه خدمت در منصب وزارت خودداری کرد، او را به زندان افکندند. در زندان کتاب مشهورش «شفا» را نوشت. پس از مدتی توانست از زندان فرار کرده و با لباس درویشی از همدان بگریزد. ابن سینا از همدان به اصفهان آمد. در این شهر مورد توجه علاءالدوله قرار گرفت و مدت پانزده سال با آسایش خاطر در اين شهر زندگی نمود. او در این مدت، چندین کتاب مهم نیز نوشت و حتی موفق به ساخت يك رصدخانه شد. اما این آسایش برای او موقتی بود؛ چرا که یک بار اصفهان در معرض حمله مسعود غزنوی فرزند سلطان محمود غزنوی قرار گرفت و در این حمله بعضی از آثار مهم این حکیم بزرگ از میان رفت. ا ین امر ضربه بزرگی برای وی بود و علاوه بر آن، بیماری قولنج نیز آزارش می داد. و بالاخره به دليل همين بيماري در سال 428 هجري در سن پنجاه و هفت سالگي دارفاني را وداع گفت. در مورد محل دفن او در ميان مورخين و صاحب نظران اختلاف است. پاره اي مدفن او را اصفهان مي خوانند.

تماس با ما

اصفهان- خیابان استانداری، روبروی موزه هنرهای تزئینی، مركز اصفهان شناسی و خانه ملل

تمامی حقوق برای مركز اصفهان شناسی و خانه ملل محفوظ است
طراحی سایت توسط حمیدرضا ورشابی

Search