معماران و مرمت گران سنتی اصفهان

معماری ایران دارای مفهوم و هدف است. این معنی را می توان در معماری دوران اسلامی آشکارا دید. در این دوران، مشوق معماران ایرانی در خلق آثار عظیم معماری، دین و معنویت است. و اصفهان، از شهرهایی است که در رشد و تکوین و شکوفایی معماری ایران در طول سده ها به خصوص دوران اسلامی، نقش برجسته ای داشته است.انسان های خلاق و هنرمند، اما بی ادّعا، آثار گوناگون معماری، در این شهر آفریده اند.

این کتاب سرگذشت مردانی از تبار خشت و گل است، همانانی که اندیشة بارورشان در درازنای تاریخ، در کالبد مادر هنرها، معماری، بر هر نقطة این شهر به زبان خشت و گل آجر، آثار و احجامی لطیف تر از برگ گل نشانده است.

آنچه در این مجموعه گرد آمده است، شرح حال برخی از آفرینند گان این آثار، استادکاران معماران و هنرمندان بر جسته ای است که همة زندگیشان را وقف آثارشان کردند و در این راه از فداکاری و از خود گذشتگی دریغ نکردند.

متن اولیه این کتاب، بنا به پیشنهاد سازمان نو سازی بهسازی شهرداری، به همت روان شاد سید مهدی سجادی نایینی، در سه فصل تنطیم گردیده است: فصل اول، معرفی برخی معماران بنایان و استادکاران متقدم اصفهان است. در فصل دوم، یادی از معماران، مرمت گران و خادمین متأخر آثار و ابنیه تاریخی اصفهان شده است، و بالاخره فصل سوم، به شرح حال هنرمندان معاصر معماری، استادکاران، مرمت گران ابنیه و تزینات وابسته پرداخته است.تدوین، تصحیح و حذف و اضافات متن اصلی کتاب را گیتی آذر مهر، بر عهده گرفته است. این مجموعه، در سال1387، در قطع وزیری و در344 صفحه، توسط مرکز اصفهان شناسی و خانه ملل چاپ و منتشر گردیده است.