مکتب نقاشی صفوی اصفهان

این نوشتار به یکی از قله های نقاشی ایران، یعنی مکتب نقاشی صفوی اصفهان اشاره می کند که از ناب ترین دوره های نقاشی تاریخ هنر این سرزمین می باشد. در آن دوره، نقاشی از هنر کتاب آرایی استقلال یافته و بر بسترهای دیگر ـ دیوار و برگه ـ مسند گرفت.

مطالب این اثر، فشرده ای است از عبور فرهنگ ایرانی با محوریت نقاشی از گذرگاه زمان و شکوفایی و رخوت های رخ داده در بافت تحولات نقاشی. بدین سبب در بخش اول این کتاب، به زمینه های نقاشی ایران، پیش از این مکتب اشاره شده است. در بخش دوم، سخنی کوتاه دربارة اصفهان و مکتب نقاشی آن آورده است و در بخش سوم مؤلف، حسین تحویلیان، گذری بر زندگی نامه و آثار رضا عباسی دارد. در بخش چهارم گسترش سبک رضا عباسی مطرح می گردد، در بخش پنجم، نگرشی به عوامل ورود فرهنگ غرب شده است، در بخش ششم، آثار نقاشان سبک تلفیقی، مورد بررسی قرار گرفته و سرانجام در بخش هفتم، گیاهان و درختان نقش بسته در نگارگری اصفهان بازشناسی شده اند. در پایان کتاب نیز جدولی مقایسه ای از رخدادهای هم زمان سیاسی و نقاشی ارائه شده است که نگاهی به دستاوردهای هنری مکتب نقاشی اصفهان دارد.این کتاب در بهار سال1387، در قطع وزیری و در192 صفحه، توسط مرکز اصفهان شناسی و خانه ملل چاپ و منتشر گردیده است.