در سال 1009 ه.ق شاه عباس اول از اصفهان پياده با سه نفر از امراء كه آنها هم پياده بودند به زيارت مشهد مقدس رضوي سلام الله عليه عزيمت كردند.

گويا تنها شاه و يك نفر ديگر تا به آخر پياده بودند. دليل آن هم نذر شاه بود، اردو عقب او بودند و همه سواره رفتند. روز اول از ديوانخانه اصفهان به مسجد موسوم به طوقچي در بيرون دروازه شهر رفتند. روز دوم به موضع موسوم به دولت آباد و از آنجا به مورچه خورت رسيدند و بالاخره بعد از بيست و هشت روز وارد مشهد مقدس شدند.