اثر دکتر سید علی میرلوحی

راغب اصفهانی

قرن چهارم هجری، عصر درخشش تمدن اسلامی و گسترش فرهنگ و علوم نقلی و عقلی لقب گرفته که اصفهان سهم قابل توجهی دراین زمینه داشته است. در این قرن در سایه تشویق امیران و وزیران بویهی، در ادب نیز نهضتی پدید آمد که سابقه نداشت. از رجالی که درآن زمان، در حیات علمی تمدن اسلامی، نقش آفرین بوده اند، از حسین بن محمد بن مفضل، ملقب به راغب اصفهانی می توان نام برد، که در ادب عربی و علوم قرآنی صاحب نام بوده است.

در این کتاب، که تألیفی است از دکتر سید علی میرلوحی، زندگی وآثار این شخصیت نامی اصفهانی مورد تحقیق و بررسی موشکافانه قرار گرفته است.

مطالب کلی کتاب در دو بخش تنظیم یافته است، دربخش اول به شرح حال راغب اصفهانی و شخصیت اخلاقی اجتماعی او پرداخته شده است. این بخش، خود به فصولی تقسیم بندی شده است که به ترتیب. در فصل اول زندگانی راغب و در فصل دوم عصر راغب و عقاید وی، بررسی گردیده است.

مؤلف در بخش دوم کتاب، شخصیت علمی راغب را مدّ نظر قرار داده و آن را در دو فصل که فصل اول مقام راغب در ادب و فصل دوم، آثار علمی راغب، شامل آثار ادبی، دینی، حکمی وی می باشد تقسیم بندی نموده است. ضمایم، بخش پایانی کتاب را تشکیل می دهد که شامل سه ضمیمه می باشد: ضمیمه اول، اشاره به این نکته است که راغب شیعی به معنای خاص نبوده، لیکن ارادتش به فضیلت علمی و عملی ائمة شیعه، دست کمی از شیعیان نداشته است، چرا که اخبار و روایات بسیاری از ائمة شیعه در تمامی تألیفاتش، بالاخص کتاب "محاضرات" نقل گردیده است.

ضمیمة دوم، ذکر اقوال و حکمی است که راغب به دلیل علاقه مندی و توجه به ادب فارسی و احیاناً آشنایی با متون فارسی، در کتاب محاضرات خود آورده است. و بالاخره ضمیمة سوم ذکر ذکر نصوصی است که راغب از ابن مقفع یا از کتاب کلیله و دمنه، در کتاب "محاضرات" نقل کرده است.

این کتاب در سال1386 در قطع وزیری و در 334 صفحه توسط مرکز اصفهان شناسی و خانه ملل چاپ ومنتشر گردیده است.